11/10/09

+ Alton Ellis

Esta noche he sentido tanta felicidad que no cabe expresarla aquí en el blog.
Los que me conocéis mínimamente, no creo que hayáis visto una sonrisa en mí tan grande como la que he lucido hoy... ni industriales, ni technopops, ni goths, ni oscuridades, ni óstias en vinagre.
Esta noche he bailado, o he intentado bailar... tal y como se bailaba en la Jamaica de los 60.
Lo que he visto hoy para mí ha sido muy, muy grande.

Sala Apolo, tributo a Studio One.

En escenario, Christopher Ellis, hijo del grandísimo Alton Ellis, uno de los padres, por no decir creador, del rocksteady (se atribuye a dicho estilo esta etiqueta por su canción de mismo nombre).

Para los que no tuvimos la oportunidad de ver a Alton Ellis en vida... presenciar ante nuestros ojos la viva reencarnación de su hijo haciendo un repaso de los mil hits que su padre nos dejó, ha sido tremendamente bello... y emocionante.
Casi lloro de alegría, de verdad os lo digo.

No han faltado el eterno I'm still In Love With You, con toda la sala cantando a coro... y Ain't That Loving You, La La Means I Love You...
Brutal.

Tan solo me ha faltado una canción para que me cayera el lagrimón... Why birds follow Spring....Qué bonito saxo...



Y a tema personal... hubiese pedido tener a mis padres bailando junto a mi la versión de Duke Of Earl... original de Gene Chandler... ya la bomba


4 comentarios:

  1. molt boooooo si senyor!!! d'aki 2 cap de setmanes, tenim aki una sessió de nothern soul d'un loko de la motown ;-)

    ResponderEliminar
  2. ostia noi! que fots per aquí? no savía de la teva existéncia blogaire! i encara menys que t'agradessin aquestes coses del 60 :)
    sorpresas te da la vida...

    ResponderEliminar
  3. si, com cada cop estic mes cansat de mi mateix, em vaig renovant ;-)

    ResponderEliminar
  4. joooooooo k guai k vas anar!!!!!!!!!! kina sort!!!!!! em vaig perdre akest concert i el de la nina haguen akestes setmanes fora... encara k tornaria a perdre'ls i tornar a baixar...jejeje

    ResponderEliminar